Του Δρος Γιώργου Πισιάρα*
Πριν απ’ όλα, πρέπει να γνωρίσετε τι φοβάστε, δεν πρέπει; Μπορεί να φοβάστε τους γονείς σας, τους δασκάλους, μήπως δεν περάσετε τις εξετάσεις η τι μπορεί να πει η αδελφή σας, ο αδελφός σας, ο γείτονας σας .
Υπάρχουν πολλά είδη φόβου και πρέπει κανείς να γνωρίσει τι φοβάται.
Λοιπόν ξέρετε τι φοβάστε;
Αν ναι, τότε μην ξεφεύγετε από αυτό το φόβο, αλλά ανακαλύψτε γιατί φοβάστε. Αν θέλετε να μάθετε πώς να απαλλαγείτε από το φόβο, δεν πρέπει να ξεφεύγετε από αυτόν, πρέπει να τον αντικρίζετε. Και το ίδιο το αντίκρισμα του φόβου σας βοηθά να ελευθερωθείτε από αυτόν. Εφόσον ξεφεύγουμε από το φόβο, δεν τον αντικρίζουμε. Αλλά τη στιγμή που σταματάμε και τον αντικρίζουμε, ο φόβος αρχίζει να διαλύεται. Η ίδια η απομάκρυνση, η αποφυγή είναι η αιτία του φόβου. Σίγουρα θα πλημμυρίζετε από ερωτήσεις, αλλά ίσως δειλιάζετε.
Μπορώ να σας κάνω μια ερώτηση;
Τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;
Ξέρετε; Φυσικά για τα κορίτσια είναι απλό, θέλουν να παντρευτούν, αυτό εννοείται. Αλλά ακόμα και αν παντρευτείτε, τι θέλετε να κάνετε;
Είστε φιλόδοξοι; Ξέρετε τι είναι φιλοδοξία; Είναι η επιθυμία να γίνεις κάποιος, αυτό δεν είναι;
Ο άνθρωπος που έχει ένα ιδανικό και λέει, «Εγώ θα γίνω σαν το Γκάντι» κι αυτός φιλόδοξος είναι.
Εσείς είστε φιλόδοξοι με κάποιο τρόπο;
Λοιπόν, τι σημαίνει αυτό; Γιατί είστε φιλόδοξοι; Μπορεί αυτό να είναι λίγο δύσκολο, αλλά είναι ένα από τα προβλήματα της ζωής και θα έπρεπε να το εξετάσετε.
Θα σας πώ γιατί. Είμαστε όλοι φιλόδοξοι. Ο καθένας είναι φιλόδοξος με το δικό του τρόπο. Και ξέρετε τι φέρνει αυτό; Μας κάνει να είμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο. Όλοι αγωνιζόμαστε πάντα να γίνουμε πλούσιοι, φημισμένοι, πιο έξυπνοι. Θέλω να γίνω πιο σπουδαίος από εσάς, κι εσείς θέλετε να γίνετε πιο σπουδαίος από εμένα.
Έτσι, στην πραγματικότητα, φιλοδοξία σημαίνει προσπάθεια να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε.
Και πιο είναι το σημαντικό;
Να προσπαθήσουμε να γίνουμε κάτι που δεν είμαστε η να κατανοήσουμε αυτό που είμαστε; Ασφαλώς, πρέπει να δούμε πρώτα τον εαυτό μας και να αρχίσουμε να κατανοούμε αυτό που είμαστε. Βλέπετε, οι πιο πολλοί από εμάς είμαστε ιδεαλιστές κι οι ιδεαλιστές είναι υποκριτές, γιατί πάντα προσπαθούν να γίνουν κάτι που δεν είναι.
Αν είμαι κουτός και προσπαθώ να γίνω έξυπνος, όλοι νομίζουν ότι αυτό είναι θαυμάσιο. Αλλά ο κουτός άνθρωπος, όσο καλά και αν μάθει τα τεχνάσματα της εξυπνάδας, δεν πρόκειται μ’ αυτά να γίνει έξυπνος. Ενώ, αν εγώ ξέρω ότι ειμαι κουτός, τότε αυτή ακριβώς η επίγνωση είναι η αρχή της νοημοσύνης – που είναι πολύ καλύτερη από το να είμαι απλώς εξυπνος.
Καταλαβαίνετε; Αν εγώ δεν είμαι πολύ εύστροφος, τι συμβαίνει συνήθως; Στο σχολείο με βάζουν στα πίσω θρανία- που είναι ντροπή για ένα δάσκαλο να το κάνει, γιατί έχω την ίδια αξία όπως και κάθε άλλος.
Είναι κουτό από μέρους του δασκάλου να με βάζει στην τελευταία θέση συγκρίνοντας με με τους έξυπνους μαθητές, γιατί με τη σύγκριση με καταστρέφει. Αλλά η σύγκριση είναι η βάση της λεγόμενης εκπαίδευσης μας και όλου του πολιτισμού μας.
- M.D, Παθολόγος-Βελονιστής-Παραψυχολόγος, (Πρόεδρος Παγκύπριου Ομίλου Παραψυχολογίας)
