Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ για την πάθηση της αδενομύωσης, παρόλο που επηρεάζει μία στις πέντε γυναίκες.
Η αδενομύωση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως ακανόνιστη και βαριά εμμηνορρυσιακή αιμορραγία και πυελικό πόνο. Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή – έως και το ένα τρίτο των γυναικών με αδενομύωση μπορεί να έχουν ελάχιστα ή καθόλου συμπτώματα.
Η πάθηση μπορεί επίσης να επηρεάσει τη γονιμότητα. Οι γυναίκες με αδενομύωση που μένουν έγκυες έχουν αυξημένο κίνδυνο αποβολής, πρόωρου τοκετού, προεκλαμψίας και αιμορραγίας μετά τον τοκετό.
Τι προκαλεί λοιπόν την αδενομύωση και πώς διαγιγνώσκεται και αντιμετωπίζεται; Υπάρχουν ακόμα πολλά που δεν καταλαβαίνουμε για αυτή την πάθηση, αλλά εδώ είναι λίγα για όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής.
Τι προκαλεί την αδενομύωση;
Υπάρχουν δύο βασικά στρώματα στη μήτρα. Το ενδομήτριο είναι το εσωτερικό στρώμα όπου εμφυτεύονται τα έμβρυα. Εάν δεν υπάρχει εγκυμοσύνη, το στρώμα αυτό αποβάλλεται κατά τη διάρκεια της περιόδου.
Το μυομήτριο είναι η μυϊκή στιβάδα της μήτρας. Διευρύνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και είναι υπεύθυνο για τις συσπάσεις. Σε άτομα με αδενομύωση, κύτταρα που μοιάζουν με το ενδομήτριο βρίσκονται σε λάθος σημείο – στο μυομήτριο.
Παρόλο που ένας μεγάλος αριθμός γυναικών με αδενομύωση έχουν επίσης ενδομητρίωση, η αδενομύωση είναι μια ξεχωριστή ασθένεια από την ενδομητρίωση.
Στην ενδομητρίωση, τα κύτταρα που μοιάζουν με το ενδομήτριο βρίσκονται επίσης σε λάθος μέρος, αλλά σε αυτή την περίπτωση εκτός της μήτρας, κυρίως στην πυελική κοιλότητα.
Χάρη στην έρευνα, τη συμμετοχή του κοινού και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η ευαισθητοποίηση για την ενδομητρίωση έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, η αδενομύωση εξακολουθεί να είναι σχετικά άγνωστη.
Οι επιλογές διάγνωσης αλλάζουν και βελτιώνονται
Η αδενομύωση είναι μια δύσκολη στη διάγνωση πάθηση. Ιστορικά, η παρουσία κυττάρων που μοιάζουν με το ενδομήτριο στο μυομήτριο μπορούσε να επαληθευτεί μόνο με παθολογοανατομική εκτίμηση, όπου το μυομήτριο εξετάζεται στο μικροσκόπιο μετά από υστερεκτομή (χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης της μήτρας).
Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί οι διαγνώσεις με την ανάπτυξη απεικονιστικών τεχνολογιών όπως η μαγνητική τομογραφία και το λεπτομερές υπερηχογράφημα πυέλου.
Αν και η αδενομύωση αναγνωρίζεται πλέον συνήθως χωρίς την ανάγκη υστερεκτομής, οι γιατροί εξακολουθούν να εργάζονται προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης μιας τυποποιημένης μεθόδου για μη χειρουργική διάγνωση.
Ως αποτέλεσμα, παραμένει αβέβαιο πόσες ακριβώς γυναίκες έχουν αδενομύωση. Αν και γνωρίζουμε ότι περίπου το 20 % των γυναικών που υποβάλλονται σε υστερεκτομή για άλλους λόγους εκτός από την υποψία αδενομύωσης διαπιστώνεται ότι έχουν ενδείξεις της πάθησης κατά την παθολογική αξιολόγηση.
Η αδενομύωση είναι μια πολύπλοκη πάθηση
Το είδος της ανάπτυξης ιστών αδενομύωσης στο μυομήτριο μπορεί να είναι είτε εστιακές βλάβες (που επηρεάζουν ένα τμήμα της μήτρας) είτε διάχυτες (που επηρεάζουν μια ευρεία περιοχή μυών).
Η αδενομύωση μπορεί να ταξινομηθεί περαιτέρω ανάλογα με το βάθος της εισβολής ιστού που μοιάζει με ενδομήτριο στο μυομήτριο.
Οι επιστήμονες και οι γιατροί εξακολουθούν να διερευνούν αν ο τύπος ή το βάθος των βλαβών σχετίζεται με τα συμπτώματα – η σοβαρότητα των συμπτωμάτων και των βλαβών δεν ταυτίζονται πάντα.
Δεν κατανοούμε ακόμη γιατί ορισμένες γυναίκες αναπτύσσουν αδενομύωση, αν και τα στοιχεία δείχνουν ότι ο επιπολασμός αυξάνεται με την ηλικία.
Πιστεύεται ότι η περιοχή μεταξύ του ενδομητρίου και του μυομητρίου καταστρέφεται, είτε από τις φυσικές διαδικασίες του εμμηνορροϊκού κύκλου, τις εγκυμοσύνες και τον τοκετό, είτε από ιατρικές διαδικασίες.
Σε ορισμένες γυναίκες, η βλάβη στο στρώμα του ενδομητρικού ιστού δεν επουλώνεται όπως θα έπρεπε και τα κύτταρα που μοιάζουν με το ενδομήτριο εισέρχονται και αναπτύσσονται ανώμαλα στο μυομήτριο. Αυτά διαταράσσουν τις φυσιολογικές λειτουργίες του μυομητρίου οδηγώντας σε πόνο και αιμορραγία.
Είναι πιθανό να συμβάλλουν διάφοροι μηχανισμοί και να μην υπάρχει ένας κοινός παράγοντας που προκαλεί την ασθένεια πίσω από την αδενομύωση.
Πώς αντιμετωπίζεται η αδενομύωση;
Οι στρατηγικές θεραπείας περιλαμβάνουν ορμονικά φάρμακα όπως αντισυλληπτικά από το στόμα, χάπια που περιέχουν προγεστερόνη, την τοποθέτηση σπείρας που απελευθερώνει προγεστερόνη (για παράδειγμα, Mirena) ή ένα φάρμακο που ονομάζεται GnRHa και σταματά τη φυσική παραγωγή των σεξουαλικών ορμονών.
Οι μη ορμονικές θεραπείες περιλαμβάνουν το τρανεξαμικό οξύ. Αυτές οι θεραπείες αποσκοπούν στην ελαχιστοποίηση της εμμηνορρυσιακής αιμορραγίας. Ο πόνος αντιμετωπίζεται συχνά με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Οι θεραπείες που αποδίδουν σε ορισμένες γυναίκες δεν αποδίδουν σε άλλες, γεγονός που ενισχύει το επιχείρημα ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας τύποι αδενομύωσης. Οι στρατηγικές θεραπείας πρέπει να προσαρμόζονται στις ασθενείς, ανάλογα με τις επιθυμίες γονιμότητας και τα συμπτώματά τους.
Εάν οι ιατρικές θεραπείες δεν παρέχουν επαρκή ανακούφιση από τα συμπτώματα, υπάρχουν χειρουργικές επιλογές, δηλαδή αφαίρεση των εστιακών βλαβών ή υστερεκτομή.
Τι μέλλει γενέσθαι;
Παρόλο που η αδενομύωση είναι μια συχνή διαταραχή που επηρεάζει πολλές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία, δεν λαμβάνει αρκετή κλινική και ερευνητική προσοχή.
Υπάρχει επίσης έλλειψη γνώσης και ευαισθητοποίησης γύρω από την αδενομύωση μεταξύ πολλών επαγγελματιών υγείας και του κοινού. Αυτό πρέπει να αλλάξει, ώστε να μπορέσουμε να βελτιώσουμε την κατανόηση της πάθησης, της διάγνωσης και των θεραπευτικών επιλογών.
Οι επιστήμονες και οι γιατροί που ειδικεύονται στην αδενομύωση εξακολουθούν να βρίσκονται στην αναζήτηση μιας ακριβούς, μη επεμβατικής διαγνωστικής μεθόδου και, ελπίζουμε, μια μέρα, μιας θεραπείας.
Πηγή: theconversation.com
