Οι παρενέργειες μιας δίαιτας χαμηλής σε υδατάνθρακες κατά κύριο λόγο σχετίζονται με τον μεταβολισμό και την άμεση φυσική απόκριση στους τύπους των τροφών που καταναλώνει κάποιος.
Τα υπερβολικά αέρια και η δυσκοιλιότητα είναι δύο από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που συνδέονται μ’ αυτό το είδος διατροφής. Συχνά μια δίαιτα που είναι χαμηλή σε υδατάνθρακες, αντλεί ενέργεια από την αύξηση των πρωτεϊνών, που μπορεί να υπάρχουν σε πλεόνασμα στο σώμα. Αυτό το είδος διατροφής συχνά αναφέρεται ως κετογόνος, καθώς η ανεπάρκεια υδατανθράκων μπορεί να προκαλέσει κέτωση, μια κατάσταση κατά την οποία το άτομο χάνει ανθυγιεινές ποσότητες νερού και νατρίου.
Άλλες παρενέργειες μιας δίαιτας χαμηλής σε υδατάνθρακες μπορεί να είναι η ασυνήθιστη μυϊκή αδυναμία, οι κράμπες και οι πονοκέφαλοι. Μερικοί ασθενείς αναφέρουν, επίσης, κακή αναπνοή και ανεξήγητα εξανθήματα. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να εντοπιστούν όταν υπάρχει ανεπάρκεια υδατανθράκων και ζάχαρης, συστατικά που είναι απαραίτητα στο σώμα για να δημιουργήσει ενέργεια και να προχωρήσει σωστά η διαδικασία της πέψης.
Η κετογόνος δίαιτα, είναι διατροφή με μεγάλη περιεκτικότητα λίπους, σε αναλογία από 2:1 έως 5:1 στη σχέση πρωτεϊνών-υδατανθράκων. Σε αυτή την περίπτωση η κατανάλωση υδατανθράκων δεν είναι επαρκής για τη διατήρηση της καλής υγείας. Οδηγεί σε κέτωση, μια κατάσταση κατά την οποία εμποδίζεται η ικανότητα του οργανισμού να επεξεργαστεί τη γλυκόζη, που αποτελεί βασική πηγή ενέργειας. Τα κετονικά σώματα αναπτύσσονται ως αποτέλεσμα της κατανομής των λιπαρών οξέων για ενέργεια. Οταν υπάρχουν πάρα πολλές κετόνες, ο μεταβολισμός του λίπους παραβιάζεται και το σώμα αρχίζει να εκκρίνει υπερβολικό αλάτι και νερό. Αυτό μπορεί να δημιουργήσει ανεπάρκεια των δύο αυτών στοιχείων.
Οι μύες και το ήπαρ αποθηκεύουν την ενέργεια που παρέχεται από τους υδατάνθρακες. Δεδομένου ότι αυτές οι προμήθειες μπορούν να διαρκέσουν για αρκετό διάστημα, οι παρενέργειες μιας δίαιτας χαμηλής σε υδατάνθρακες μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο μέχρις ότου εμφανιστεί. Παρόλα αυτά είναι δυνατό το σώμα να αρχίσει να δυσλειτουργεί από τα πρώτα κιόλας στάδια μιας διατροφής χαμηλής σε υδατάνθρακες, ανάλογα με την υγεία του οργανισμού αλλά και τις ακρότητες που τυχόν περιλαμβάνει η συγκεκριμένη δίαιτα.
Υπάρχουν πολλές δίαιτες απώλειας βάρους που εστιάζουν στη μείωση των υδατανθράκων. Πολλές απ’ αυτές τις δίαιτες επικεντρώνονται σε γεύματα υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνες και πολλά λαχανικά. Μία από τις πιο διάσημες δίαιτες τέτοιου τύπου είναι η δίαιτα Ατκινς που βρέθηκε στο απόγειο της δημοτικότητάς της στη δεκαετία του ’90. Από τότε απαξιώθηκε από πολλούς γιατρούς γιατί ενώ βοηθούσε πράγματι στην απώλεια βάρους, εντούτοις η υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες και λιπαρά τρόφιμα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή των ατόμων που την ακολουθούσαν.
Παρά τις πολλές πιθανές αρνητικές συνέπειες μιας δίαιτας χαμηλής σε υδατάνθρακες, υπάρχουν αρκετές καταστάσεις, στις οποίες επιβάλλεται να ακολουθηθεί ως ένα είδος θεραπευτικής αγωγής. Συνήθως συνιστάται μια τέτοιου είδους δίαιτα για τη θεραπεία του διαβήτη και της επιληψίας, αλλά και της υπερβολικής παχυσαρκίας. Ορισμένοι γιατροί την προτείνουν, επίσης, σε ασθενείς με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών ή σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
