Το συγκεκριμένο είδος αχινού που επηρεάστηκε είναι γνωστός προστάτης των κοραλλιογενών υφάλων και οι θάνατοι θέτουν το ήδη εύθραυστο οικοσύστημα των υφάλων σε ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο.
Η πανδημία παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στον Κόλπο της Άκαμπα πριν από ένα χρόνο και οι ερευνητές λένε ότι έκτοτε έχουν εντοπίσει το παθογόνο μέσω μοριακής ανάλυσης. Το συνδέουν με μαζικούς θανάτους στην Ερυθρά Θάλασσα, την Αραβική χερσόνησο και μέχρι το νησί Ρεϋνιόν, στα ανοιχτά της Μαδαγασκάρης.
Το παθογόνο σκοτώνει γρήγορα και βίαια -σε μόλις δύο ημέρες μπορεί να χαθούν αποικίες- καθιστώντας δύσκολο να εκτιμηθεί πόσος πληθυσμός πεθαίνει, είπε ο Omri Bronstein, ζωολόγος από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ και το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Steinhardt.
Φαίνεται να κατευθύνεται ανατολικά προς τα τροπικά νερά του Κοραλλιογενούς Τριγώνου που εκτείνεται στη νοτιοανατολική Ασία και στον Μεγάλο Κοραλλιογενή Ύφαλο της Αυστραλίας.
«Φοβάμαι ότι στην τρέχουσα κατάσταση αυτή είναι η τροχιά, άρα εδώ πηγαίνει», είπε.
Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Current Biology.
Ο Bronstein περιέγραψε το προσβεβλημένο είδος αχινού ως “χορτοκοπτικά” των κοραλλιογενών υφάλων, καθώς απομακρύνουν τα φύκια που διαφορετικά εμποδίζουν το ηλιακό φως, επιτρέποντας στα κοράλλια να ευδοκιμήσουν.
Στον Κόλπο της Άκαμπα, κανένα άλλο πλάσμα δεν έχει αναλάβει αυτόν τον ρόλο και η ομάδα του Bronstein ήδη βλέπει εκτεταμένη ανάπτυξη στην κάλυψη φυκιών.
Στη συνέχεια, το φαινόμενο φάνηκε σε μια προβλήτα πιο νότια στο Σινά.
Δεν υπάρχει γνωστός τρόπος να σταματήσει η ασθένεια, είπε ο Bronstein. Αλλά υπάρχει ακόμα μια ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας απομονωμένος πληθυσμός, ή γεννήτορας, των αχινών που παραμένουν αλλού, που ελπίζουμε ότι θα μπορούσε να επανεισαχθεί αργότερα.
Η ισραηλινή ομάδα συνεργάζεται τώρα με επιστήμονες σε όλη την περιοχή για να χαρτογραφήσει την πανδημία και να συγκεντρώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Αυτό περιλαμβάνει τη συλλογή συνεχών δειγμάτων περιβαλλοντικού DNA από τα διάφορα υδάτινα σώματα που δείχνουν πώς η θαλάσσια ζωή αλληλεπιδρά με το περιβάλλον.
