Του Σωτήρη Κούμα, προέδρου της ΠΑΣΥΚΙ
Φέτος τον Ιούνιο συμπληρώθηκαν αισίως πέντε χρόνια από την πολυπόθητη εφαρμογή του ΓεΣΥ στην χώρα μας και σίγουρα όλοι, όσοι διεκδίκησαν και στήριξαν την εφαρμογή του, στη βάση της συγκεκριμένης φιλοσοφίας που ψηφίστηκε και εφαρμόζεται, θα πρέπει να νοιώθουν ικανοποιημένοι, αλλά και δικαιωμένοι.
Την ίδια στιγμή όμως κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται, αλλά αντιθέτως θα πρέπει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες που απαιτούνται για να διορθωθούν τα οποιαδήποτε κενά που έχουν διαφανεί, ιδιαίτερα σε επίπεδο καταχρήσεων και ελέγχου αυτών, αλλά και της περαιτέρω ανάπτυξης του Συστήματος Υγείας, στην βάση πλέον ενός σφαιρικού και ταυτόχρονα στοχευμένου σχεδιασμού, που θα αφορά τους ήδη υπάρχοντες, καθώς και μελλοντικούς παρόχους και το φάσμα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας που παρέχονται ή/ και που θα πρέπει να τύχουν εισαγωγής και ανάπτυξης (Capacity Plan).
- Επιβάλλεται η ισομερής και ισότιμη αντιμετώπιση εκ μέρους του Οργανισμού Ασφάλισης Υγείας, ως ο διαχειριστής του Συστήματος Υγείας, όλων των παρόχων.
Έκαστον Υπουργείο Υγείας έχει καθήκον να ηγηθεί του συγκεκριμένου, πέρα της απλής εννοίας του «εποπτικού ρόλου», αφού ως χώρα και κοινωνία, στο επίπεδο της Υγείας, πιστεύουμε ότι, δεν εχουμε την πολυτέλεια να απωλέσουμε το «παλιό» για χάρη του πολυδιαφημιζόμενου «νέου».
Τα Δημόσια Νοσηλευτήρια κατά παραδοχή όλων, αλλά και κατ’ επανάληψη δεδηλωμένα, θα πρέπει να αποτελούν την «ραχοκοκαλιά» και συμβάλουν ιδιαίτερα στη διασφάλιση της ομαλής λειτουργίας του Συστήματος Υγείας της χωράς, θέση που επαναλήφθηκε και καταγράφθηκε πολύ πρόσφατα κατά την αιτιολόγηση εκ μέρους της Κυβέρνησης της απόφασης για παράταση της χρηματοδότησης των ελλειμάτων του Οργανισμού Κρατικών Υπηρεσιών Υγείας (Ο.Κ.Υπ.Υ.).
Εν τη σοφία της η Πολιτεία πριν εφτά χρόνια αποφάνθηκε ότι το «μοντέλο διοίκησης και διαχείρισης των Κρατικών Νοσηλευτηρίων» δεν μπορούσε να διασφαλίσει πλέον την βιωσιμότητα των τελευταίων, ιδιαίτερα σε περιβάλλον «ανταγωνισμού», το οποίο θα λάμβανε σάρκα και οστά με την εφαρμογή του ΓεΣΥ. Ανταγωνισμός για το πολυτιμότερο αγαθό την Υγειά και χωρίς την διασφάλιση και των ελάχιστων προϋποθέσεων και σχεδιασμών, προχώρησε στην ίδρυση του μοντέλου Ο.Κ.Υπ.Υ., με πρωταρχικό στόχο την διοικητική και οικονομική αυτονόμηση των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων.
Παρών!
Μετά την παρέλευση εφτά χρόνων έχουμε καθήκον όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς να απαντήσουμε κατά πόσο το συγκεκριμένο εγχείρημα έχει πέτυχει τους στόχους του κατά το ελάχιστον, κατά πόσο με τις μέχρι πρότινος ενέργειες του προσδίδει αισιοδοξία και όχι έντονη ανησυχία σε ότι, αφορά την βιωσιμότητα των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων.
Δυστυχώς ο Οργανισμός εδράζεται σε μια φιλοσοφία, η οποία δεν αντιλήφθηκε τον ρολό και χαρακτήρα του Δημοσίου Νοσηλευτηρίου, χαρακτηριστικά που έγιναν βεβαίως, ιδιαίτερα αντιληπτά κατά πόσο είναι αναγκαία για την ίδια την χώρα, κατά την αντιμετώπιση της πανδημίας. Την ίδια στιγμή κενά στην ίδια την νομοθεσία που διέπει την ίδρυση και λειτουργεία του Οργανισμού, επιφέρουν ιδιαίτερα δυσλειτουργικά προβλήματα σε διοικητικό επίπεδο.
Η προσπάθεια του Οργανισμού να μετατρέψει τα Δημόσια Νοσηλευτήρια σε «ιδιωτικές επιχειρήσεις» και γενικά η συνολική δράση του, έχουν επιφέρει ιδιαίτερο πλήγμα στην εικόνα των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων, παρασύροντας μαζί τους και το επαγγελματικό όνομα των Ιατρών.
Το πολυδιαφημιζόμενο μοντέλο διοίκησης στην πραγματικότητα επιδεικνύει πολύ αργά αντανακλαστικά, αφού με πολύ αργούς ρυθμούς εισάγει και αναπτύσσει νέες υπηρεσίες, ενώ έχει καταφέρει να απωλέσει ιδιαίτερο μερίδιο, χωρίς την οποιαδήποτε αντίσταση, ακόμη και σε επίπεδο υπηρεσιών υγείας, οι οποίες προσφέρονταν αποκλειστικά στα Δημόσια Νοσηλευτήρια, ενώ επέτρεψε την χρήση των τελευταίων για κάλυψη των οποιοδήποτε αδυναμιών και κενών του Συστήματος Υγείας με αρνητικές επιπτώσεις για τον ίδιο.
Όσον αφορά, δε την επίλυση των εργασιακών ζητημάτων, η εσκεμμένη κωλυσιεργία που επιδεικνύεται εκ μέρους του Οργανισμού έχει φθάσει δυστυχώς τα όρια του εμπαιγμού και απειλεί πλέον έντονα την εύρυθμη λειτουργία των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων και ειλικρινά μας αναγκάζει να διερωτηθούμε αν γίνεται επί σκοπού.
Μέλλον!
Η προαναφερθείσα τοποθέτηση εκ μέρους της Κυβέρνησης, όπως και οι πολύ πρόσφατες τοποθετήσεις Κοινοβουλευτικών κομμάτων περί μη αποδοχής του σεναρίου ιδιωτικοποίησης των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων δημιουργούν ελπίδες, εφόσον βέβαια η Πολιτεία στο σύνολο της, προχωρήσει ως επιβάλλεται, να αξιολογήσει το μοντέλο Ο.Κ.Υπ.Υ. και με θάρρος να λάβει εκείνες τις πολιτικές αποφάσεις που θα διασφαλίσουν την βιωσιμότητα των Δημοσίων Νοσηλευτηρίων και κατ’ επέκταση του ιδίου του Γενικού Συστήματος Υγείας.
Το διακύβευμα είναι ιδιαίτερα μεγάλο!
